Choroba Osgooda-Schlattera

Mówiąc o chorobie Osgooda-Schlattera, wiele osób nie wie, czego ona dotyczy. Jest to jałowa martwica guzowatości kości piszczelowej, czyli schorzenie, z którym borykają się przede wszystkim osoby młode i aktywne fizycznie. Każdy potrzebuje regularnego ruchu do prawidłowego funkcjonowania, ale w umiarkowanych ilościach. Nie bez powodu mówi się, że sport to zdrowie, ale trzeba liczyć się z ryzykiem wystąpienia kontuzji. Na skutek przeciążenia struktur kolana może dojść do rozwoju wielorakich schorzeń, w tym choroby Osgooda-Schlattera.

Co przyczynia się do rozwoju choroby Osgooda-Schlattera i czym się objawia?

Aktywność fizyczna jest jedną z fundamentalnych potrzeb organizmu, bez której nie można mówić o prawidłowym funkcjonowaniu. Niestety na skutek regularnego i intensywnego wysiłku może dojść do przeciążenia mięśni i stawów. Ból kolana to często zgłaszana dolegliwość i to nie tylko przez osoby w podeszłym wieku, ale też wśród sportowców. Jeżeli ból nasila się przy dotyku, towarzyszą temu dodatkowe objawy w postaci obrzęku zmienionego chorobowo miejsca, należy udać się do lekarza w celu postawienia diagnozy i wdrożenia właściwego leczenia. W przypadku powstania zgrubienia na bolącym i spuchniętym kolanie tuż pod rzepką można podejrzewać chorobę Osgooda-Schlattera. Wskazuje na nią zaczerwienione i ocieplone kolano, zwiększone napięcie mięśniowe, przede wszystkim mięśnia czworogłowego uda. O schorzeniu tym mówi się, jeśli dojdzie do uszkodzenia guzkowatości kości piszczelowe, co niestety zdarza się nierzadko w przypadku osób trenujących piłkę nożną, koszykówkę czy lekkoatletykę. Bolące miejsce objęte stanem zapalnym można łatwo wyczuć palcami, znajduje się poniżej kolana i ma postać niewielkiej wypukłości o nierównych brzegach.

Nadal nie wiadomo do końca, co przyczynia się do choroby Osgooda-Schlattera, ale wiele wskazuje na to, że powodem może być martwica kości wywołana drobnoustrojami. Za rozwój choroby mogą odpowiadać też infekcje lub po prostu zmiany degeneracyjne. Dotyka młode osoby aktywne fizycznie, przede wszystkim nastolatków, głównie chłopców. Dzieci intensywnie biegające, skaczące i kopiące piłkę, są w grupie podwyższonego ryzyka. Oczywiście choroba Osgooda-Schlattera może dotyczyć niemalże każdego. Częściej jednak obserwuje się tę przypadłość u dzieci ze względu na obecność płytki wzrostu na końcach kości, które muszą się zrosnąć, aby utworzyć dojrzałą kość. W aparacie wyprostnym kolana znajduje się guzkowatość piszczeli podatna na przeciążenia. Jeżeli będzie często poddawana intensywnym tarciom, w końcu zostanie objęta stanem zapalnym, a to wiąże się już z dolegliwościami bólowymi. Choroba może mieć mniej lub bardziej nasilony przebieg. U niektórych ból jest krótkotrwały, u innych utrzymuje się długotrwale i utrudnia wykonywanie aktywności fizycznej.

Diagnostyka i leczenie choroby Osgooda-Schlattera

W przypadku podejrzenia choroby Osgooda-Schlattera zaleca się wizytę u ortopedy, który przeprowadzi wywiad i oceni stan kolana podczas badania. Tyle powinno już wystarczyć do postawienia diagnozy, ale niekiedy wykonuje się też dodatkowe badanie RTG kolana, aby dokładnie sprawdzić rozrost guzkowatości kości. Chorobie Osgooda-Schlattera towarzyszy przede wszystkim stan zapalny i ból, dlatego leczenie jest objawowe, polega na stosowaniu niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Istotne jest także to, aby oszczędzać zmienioną chorobowo kończynę, unikając aktywności fizycznej. Pomocne są zabiegi z zakresu fizjoterapii, ćwiczenia fizjoterapeutyczne i terapia manualna.

Metody leczenia zawsze dobiera się w oparciu o stan pacjenta i stadium zaawansowania schorzenia. Pacjentowi przyniesie ulgę rozciąganie mięśni, kinesiotaping, laseroterapia, magnetoterapia, sonoterapia, prądy interferencyjne, fonoforeza. Jak widać, możliwości jest naprawdę wiele, dzięki czemu chory może stosunkowo szybko powrócić do zdrowia, odzyskać sprawność, zniwelować stan zapalny i ból. Bardzo pomagają ćwiczenia stabilizacyjne i podporowe. Stosuje się też stabilizator na kolan w celu ograniczenia wykonywanych ruchów. Ortezę trzeba oczywiście dobrać indywidualnie do anatomicznych kształtów kończyny. W przypadku łagodnej postaci choroby Osgooda-Schlattera można mówić o samoistnym ustąpieniu objawów klinicznych i patologicznych zmian w kolanie po około 2-3 latach.

______________________________

Artykuł powstał dzięki uprzejmości firmy OpenMedical

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here